Czeslaw Milosz "Slonce" (ostatni wiersz poematu "Swiat") Warszawa, 1943 Barwy ze slonca sa. A ono nie ma Zadnej osobnej barwy, bo ma wszystkie. I cala ziemia jest niby poemat, A slonce nad nia przedstawia artyste. Kto chce malowac swiat w barwnej postaci, Niechaj nie patrzy nigdy prosto w slonce. Bo pamiec rzeczy, ktore widzial, straci, Lzy tylko w oczach zostana piekace. Niechaj przykleknie, twarz ku trawie schyli I patrzy w promien od ziemi odbity. Tam znajdzie wszystko, cosmy porzucili: Gwiazdy i roze, i zmierzchy i swity. ←